مانده بر راه

دلبركم كاش میفهمیدی ،
من دل‌گیر نیستم ،
دلم گیره !

* * * * * * * * * * * * ** *
بعضی آهنگها ساخته شده‌اند برای عاشق شدن، بعضی‌ها برای فراموش كردن ،‌بعضی‌ها برای متنفر شدن و ... . هر آهنگی قصه‌ی خودشو داره و باید بدونی این قصه‌هارو تو كدوم نقطه از زندگیت گوش میدی، خب معلوم ِ كه هیچ عاشقی نباید آهنگ تنفرانگیز گوش بده ، همه میدونن درست تو لحظه‌ای كه باید تو ذهنت حكش كنی قصه‌ی فراموشی شنیدن نداره ولی همه اینا به كنار از همه بدتر این آخریه، وقتی تنهایی ، وقتی قبول ِ این واقعیت تنها كار ِ مهم ِ زندگیت ِ ،‌هیچ وقت به آهنگایی كه واسه عاشق شدن ساخته شدن گوش نده، میدونی؟نابودت میكنه ......اما من هنوز از گوش دادن به آهنگایی كه باهاشون میشه سالها عاشقی كرد دست برنداشتم.



- -


عصری ، برای فرار از رخوت جمعه‌ها یه جدول گرفتم دستمو و توی تراس نشستم ،‌تند و تند شروع كردم به حل كردنش، با حل هر سؤال یه حسی خوبی بهم دست میداد بعد كم كم به جایی رسیدم كه دیگه جواب سؤالارو نمیدونستم ، طاقتم تموم شد و جدول پرت كردم یه گوشه و رفتم سراغ ِ بقیه كارام ، بعد به این فكر افتادم كه چقد من شبیه جدول بودم برای كسانی كه باهاشون رابطه داشتم ،اولش با شور و شوق شروع میكردن به حل كردنِ منو و كشف پیچیدگیام اما درست همونجایی كه فك میكردم تو نقطه اوج ِ رابطه هستم رهام كردن و رفتن پی كارشون ، منو پرت كردن تو گوشه بی‌مصرف زندگیشون، همیشه با خودم فك میكردم چرا؟چرا باید اینجوری باشه؟آخه یه آدم چقد میتونه بی‌رحم باشه؟حالا حس میكنم یه چیزایی دستگیرم شده، انگار هیچ رابطه‌ای ابدی نیست، هیچ آدمی برای طرف مقابلش همیشه جذاب نیست ، یه روزی میرسه كه دیگه واسه هم مث ِ یه جدول حل شده میشیم و اون روز نقطه پایان ِ رابطس.اون روز ِ كه تبدیل به یه كاغذ باطله میشی كه میشه باهاش شیشه پاك كرد یا حداكثر گذاشتش تو آرشیو خاطرات.

  - -

 

آدمها ترك كردن را دوست دارند ، سرشان را با افتخار بالا میگیرند و میگویند : ترك كردم (سیگار را ، نت را ، خانه را ، دوستانم را ، معشوقم را و ...)

اما هیچ كس ترك شدن را دوس ندارد، سرشان را پایین میندازند و با همه‌ی غم وجودشان میگویند تركم كردند ( دوستانم ، خانواده‌ام ، عشقم و ...)

میبینی؟ما همان آدمهاییم كه ترك میكنیم اما وقتی كسی تركمان میكند جوری كه انگار دنیا به آخر رسیده باشد بغض گلویمان را خفه میكند.

بچه كه بودم از تنها كسی كه میترسیدم، خدا بود،
حالا كه بزرگ شدم از تنها كسی كه نمیترسم خداست.






جکایت تلخیست وقتی او آتش باشد و تو پنبه ،
آنوقت اگر باهم باشید یا نباشید فرقی نمیکند ،
هردو نابودتان میکند






بعضی وقتا تنهاییتو به شدت لمس میکنی ،
مث ِ وقتی که راه میری و همیشه دستات تو جیبات ِ
تازه میفهمی چقد دستات خالین
وقتی دستی نیس که بگیرتشون






میگن خنده بر هر درد ِ بی درمان دواست ،
تو به من بگو چجوری این دل و راضی کنم
که برا دوا شدن ، به درد ِ دوریت بخنده؟