باران

همه باران را دوست دارند از آن مزرعه داری که برای کشته خویش چشم به آسمان دارد تا شاعری که قطرات نرم باران، احساس او را تیز می کند و تا همین سبزه های کنار خیابان که برای لبخند خود در این شهر دود گرفته نیاز به باران دارند اما من از باران رنگین کمانش را می جویم و آن هفت رنگ جادویی اش را نمی دانم رازش چیست ولی رنگین کمان همیشه من را به یاد تو می اندازد و هر رنگ آن من را به اعماق خیال با تو بودن می برد

___

رؤیای وصال

خدا

رؤیای وصال

نمی دانم چرا برخی رؤیای وصال را هیچ می انگارند

ولی اگر از من می شنوی

یک بار خواب دیدن تو

به یک عمر زندگی می ارزد

وقتی دست در دست هم

کوچه ای را

در بهار

زیر باران

طی می کنیم

گویی که هزار سال با تو زیسته ام

و روح خسته ام

آرامشی می گیرد جاودانه

**********

حق با آسمان است

دلم که می‌گیرد می‌بینم حق با آسمان است که می‌گرید، ناله می‌کند، می‌غرد و می‌سوزد. خوشا به حالش. چقدر دوست داشتنی و زیبا احساس خود را می‌گوید. گاهی صاف و زلال چون آینه و آن گوشه‌اش یک خورشید مهربان یا یک ماه قشنگ که گرما و نورشان هم صداقت دارد و زمانی هم سیاه و ابری و دم کرده و عصبانی و بغضی که گویی هرگز باز نخواهد شد و از پس این همه سیاهی نه ماه دیده می شود و نه خورشید و ناگهان هق هق گریه آسمان و ریزش باران.

چقدر این صدا برایم آشناست. صدای هق‌هق گریه آسمان را می‌گویم، صدای بارش باران را. بارها آن را از اعماق وجودم شنیده‌ام. صدایی است که رنگ تنهایی دارد، بوی فراق و درد دوری.

گوش کن! دوباره در دور دست‌ها آسمان نالید. شاید در جایی دیگر از این شب تاریک بی ستاره، عاشق دلشکسته‌ای غریب تر از من به آسمان چشم دوخته و باران با او هم‌آوا شده و هم‌قدم اشک‌هایش شده است.

حق با آسمان است. باید گریست. باید بارید. باید فریاد برآورد. باید بغض را شکست. باید چون صاعقه سوخت و بر زمین خورد.

حق با آسمان است.

ببار که دلم هوای یار کرده است. ببار....

یکشنبه 18 مهر 1389 - 9:46:07 AM